Urodził się 1 grudnia 1899 r. w Krakowie. Był synem Józefa, urzędnika zarządu miejskiego i Anny z Razowskich. Był najmłodszy z czterech braci; Antoni, Marian, Franciszek i Karol. Miał trzy siostry: Maria Sługocka, Anna ze Sługockich Tyczyńska, Kazimiera ze Sługockich Czyżewicz. Siostry i matka były związane również z Kaliszem. Był dwukrotnie żonaty; pierwsza żona Halina (1900-1959) nauczycielka szkół kaliskich, druga żona Ludmiła (1901-1972) prof. germanistyki na Uniwersytecie Poznańskim. Z żoną Haliną miał córkę Wandę. W. Brymora (1929-2009) ekonomistka, wnuk- syn Wandy, Marek Brymora (1954-2017) poeta.
W roku 1913 Karol wstąpił do drużyny skautowej w Krakowie. Jako 14.letni skaut krakowski wstąpił ochotniczo do Legionów. Przeszedł szlak bojowy w Karpatach Wschodnich, brał udział w bitwach pod Rafajłową, Zieloną, Pasieczną, Małotkowem i na przełęczach karpackich jako adiutant u boku naczelnego dowódcy pułkownika Józefa Hallera, późniejszego przewodniczącego ZHP. Schorowany, wycieńczony trudami wojny został zwolniony w marcu 1915 r. z Legionów w Marmaro-Sziget i powrócił do Krakowa. W 1916 wstąpił do Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie, które ukończył w 1921 roku.
W 1921 roku Sługocki podjął pracę jako nauczyciel w zniszczonym Kaliszu w Szkole Powszechnej im. 3 Maja i został opiekunem 4 Kaliskiej Drużyny Harcerzy im. ks. J. Poniatowskiego przy tej szkole (dziś Szkoła Podstawowa nr 1), z którą pozostał związany do chwili wybuchu II wojny światowej. W r. szk. 1926/1927 ukończył wyższy kurs nauczycielski w zakresie wychowania fizycznego. W latach 1938 -1939 był również członkiem 14 Drużyny Harcerzy im. S. Czarnieckiego przy Szkole Powszechnej przy ul. Żwirki i Wigury w Kaliszu.
20 kwietnia 1922 roku został mianowany komendantem Okręgu Va kaliskiego ZHP
z siedzibą w Warszawie, a po jego reorganizacji i przemianowaniu na hufiec, pełnił funkcję komendanta hufca kaliskiego od grudnia 1922 r. do sierpnia 1926 r. Następnie do 1939 r. był członkiem komendy hufca pełniąc funkcję kierownika referatu wychowania fizycznego i wizytatora drużyn. Z reprezentacją Hufca Kaliskiego uczestniczył w 1924 roku w I Zlocie Narodowym ZHP w Siekierkach pod Warszawą a także innych w zlotach oraz był redaktorem odpowiedzialnym gazety “Głos Harcerza-Miesięcznik Młodzieży Kaliskiej”.
W obliczu zbliżającej się wojny, 29 sierpnia 1939 r. został mianowany przez komendę Hufca Kaliskiego szefem służby alarmowo- rejestracyjnej i dowodził drużyną Harcerskiego Pogotowia Wojennego, które rozwiązał zgodnie z decyzją Prezydenta Miasta Kalisza Ignacego Bujnickiego w dniu 3 września 1939 r. Tym samym zamknął się przedwojenny okres harcerskiej służby Druha Karola pod znakiem lilijki.
W czasie walk obronnych o Warszawę organizował dla dzieci z Woli zajęcia opiekuńcze. Po kapitulacji stolicy powrócił z rodziną do Kalisza, skąd 3 marca 1940 r. został wysiedlony do Jasła.
Po przejściu frontu niemieckiego i wyzwoleniu miasta w początkach lutego 1945 r. powrócił z rodziną do Kalisza.
W 1946r. przyczynił się do powstania Harcerskiej Spółdzielni Tekstylnej „Czuj Calisia”, której organizacji podjęła się Mieczysława Kulczyńska „Winia”. W pierwsze powojenne wakacje kierował już obozami harcerskimi, uczestniczył w inauguracji pracy odradzających się drużyn harcerskich. 26 listopada 1945 r. rozkazem L.11 Naczelnik Harcerzy mianował Go oficjalnie komendantem hufca Kalisz i pełnił tę funkcję w latach 1945 do 1948 i od 1958 do 1962 roku.
Był aktywnym działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego i PTTK. W 1954 roku pełnił funkcję sekretarza ZO PTTK w Kaliszu.
Szczególnym zainteresowaniem druha Karola było zbieranie zabytków kultury materialnej Ziemi Kaliskiej, które w 1959 r. przekazał do Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej.
Zawodowo w latach 50. do r. sz. 1960 pracował w swojej Szkole Powszechnej im. Konstytucji
3 Maja. W ostatnim roku pracy był wychowawcą klasy IV. Organizował dla młodzieży liczne wycieczki. W kronice szkoły udokumentowano 1 czerwca 1960 wycieczkę szlakiem Piastowskim przez Konin, Inowrocław Biskupin. W tym roku opuścił Kalisz i wyjechał do Poznania, gdzie dalej
pracował w ZHP. Jako instruktor harcerski działał do ostatnich chwil życia.
Za wierną służbę Ojczyźnie, walkę o jej niepodległość, pracę na rzecz oświaty i kultury, na rzecz dzieci i młodzieży został odznaczony: w 1937 roku Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką ZHP Szarych Szeregów – 1943, w 1945 – Medalem Zwycięstwa i Wolności, w 1946 Krzyżem za Zasługi dla ZHP, Złotą Odznaką ZNP – 1968, Za zasługi dla rozwoju Wielkopolski -1970.
W 1983 r. harcerstwo kaliskie, w obecności córki Wandy Brymory, uhonorowało Karola Sługockiego wpisem do złotej księgi Chorągwi kaliskiej ZHP im. Marii Konopnickiej.
Wnuk Marek Brymora poświęcił Mu wiersz „Dziadek „ opublikowany w tomiku „Podwórze”: „dziadek ma siedemdziesiąt lat i …wspomina Mościckiego oraz Hallera”
Zmarł 25 sierpnia 1971 roku w Poznaniu Został pochowany na Cmentarzu Tynieckim w Kaliszu przy ul. Łódzkiej. Spoczywa we wspólnej mogile z żoną Haliną, córką Wandą i wnukiem Markiem Brymorą w kwaterze 4B/14-2.
Cześć Jego Pamięci!
Opracowała na podstawie Zasobów archiwalnych Komisji Historycznej Chorągwi Wielkopolskiej ZHP im. Powstańców Wielkopolskich 1918/1919, zasobów Archiwum Państwowego w Kaliszu, Kroniki Szkoły Podstawowej im. Konstytucji 3 Maja w Kaliszu, listów rodziny Sługockich z Łodzi do Dyrektora Biblioteki Publicznej im. Adama Asnyka w Kaliszu
hm Maria Jankowska